Αντ'αυτής

Καλημέρα μ'ένα ποίημα που είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσε να το γράψει η κόρη μου ή οποιοδήποτε παιδί που θα μεγαλώσει στο ανταριασμένο αύριο που του έχουμε ήδη ετοιμάσει...Επειδή όμως είναι μόλις 21 μηνών το έγραψα εγώ...αντ'αυτής.

Αντ’αυτής

Μικρή εξουσία μαμά

Μικρή εξουσία μπαμπά

Γιατί η μεγάλη καραδοκεί

Εκεί έξω.


Κ. Παπαλεωνίδα

ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ...

Ήταν κάποτε μια λίμνη, η λίμνη Μουριάς, κοντά στην πρωτεύουσα του Νομού Ηλείας, τον Πύργο. Ένας ζωντανός υγροβιότοπος με έμβια όντα, κατοίκους της λίμνης από αιώνες: υδρόβια πουλιά, χέλια, ψάρια, κρινέλια.Επί χούντας η λίμνη της Μουριάς αποξηράνθηκε, με σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στο μικροκλίμα και τα οικοσυστήματα της περιοχής μας,με στόχο την ανάπτυξη της βιομηχανικής γεωργικής παραγωγής. Το εγχείρημα αυτό απέτυχε.Πριν από δύο χρόνια το Πανεπιστήμιο Πατρών πραγματοποίησε πιλοτικό επαναπλημμυρισμό (α΄φάση) της λίμνης της Μουριάς, σε συνεργασία με το Δήμο Πύργου. Ο κάθε πολίτης μπορεί να δει ιδίοις όμμασι ότι γύρω από τη μικρή λιμνούλα που σχηματίστηκε δημιουργήθηκε ένα τέλειο οικοσύστημα (βούρλα, υδρόβια φυτά, αμφίβια). Εκκρεμεί πάντα – ελλείψει πόρων - η β΄ φάση του εγχειρήματος του Πανεπιστημίου Πατρών που προβλέπει την δημιουργία ενός περιπτέρου με πληροφορίες για θέματα περιβάλλοντος. Πριν από μερικούς μήνες ανακοινώθηκε μέσω του ηλειακού τύπου η κατασκευή ηλιοθερμικού έργου – επένδυση της EGL SOLAR – στην λίμνη Μουριάς, που αφορά 2.500 στρέμματα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, της Ν.Α. Ηλείας, καθώς και εκτάσεις του Δήμου Πύργου. Πρόκειται για δημοσιεύματα που προκαλούν έντονο προβληματισμό γιατί προαναγγέλλουν την οικολογική καταστροφή και την πλήρη ερημοποίηση που επιχειρείται να συντελεστεί στον ζώντα υγροβιότοπο της Ηλείας. Ο Σύνδεσμος των εν Αθήναις Πυργίων (έτος ίδρυσης 1934) έντονα προβληματισμένος και ανήσυχος για το μέλλον της λίμνης, προέβη σε σειρά συγκεριμένων δράσεων. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του 3ου Ηλειακού Πολιτιστικού Πανηγυριού που πραγματοποίησε ο Σύνδεσμός στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών (Δεκέμβριος 2009), απεστάλη ψήφισμα – έκκληση προς τους κυρίως αρμοδίους, Υπουργείο Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης, «για Άμεση αποκατάσταση των λειτουργιών του Περιβάλλοντος της Ηλείας, όπου έχουν διαταραχθεί και κυρίως επαναπλημμυρισμό της άδικα αποξηραμένης λίμνης Μουριάς και ζώντος ενεργού οικοσυστήματος διεθνούς σημασίας, όπως έγινε πρόσφατα με τη λίμνη Κάρλα. Απευθύνουμε έκκληση για σύσταση επιτροπής εθελοντών Φίλων της λίμνης Μουριάς που θα επαγρυπνούν για την προστασία της. Γιατί το θέμα της διάσωσης και ανάταξης του ηλειακού περιβάλλοντος είναι ηθικό. Πρέπει να ορθώσουμε τα ανάστημά μας διασώζοντας το μέλλον των παιδιών και των εγγονών μας. Να γίνουμε φύλακες της γης μας». Ο Σύνδεσμος στη συνέχεια υιοθέτησε τη λίμνη Μουριάς (ομόφωνη απόφαση της 62ης Γενικής Τακτικής Συνέλευσης στις 31 Ιανουαρίου 2010) κάνοντας έκκληση για τη σύσταση επιτροπής εθελοντών «Φίλων της λίμνης της Μουριάς», που θα επαγρυπνούν για την προστασία της. Τον Απρίλιο ο Σύνδεσμος απέστειλε το υπ’αριθ. 46/14-4-2010 Υπόμνημα Διαμαρτυρίας σχετικά με το ηλιοθερμικό έργο στις κ.κ. Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Κατερίνα Μπατζελή και Τίνα Μπιρμπίλη, το οποίο και κοινοποιήθηκε στον Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας, στον Νομάρχη Ηλείας και στον Δήμαρχο Πύργου. Με το Υπόμνημα ο Σύνδεσμος ζητούσε και ζητά από τις κ.κ. υπουργούς, Νομάρχη και Δήμαρχο να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους ως προς τα εξής:
1. Άμεση αποκατάσταση των λειτουργιών του Περιβάλλοντος της Ηλείας, όπου έχουν διαταραχθεί και κυρίως την επαναφορά των αποξηραμένων ζωντανών υγροβιότοπων διεθνούς σημασίας, όπως της Μουριάς.
2. Ορθολογική διαχείριση του νερού της λίμνης Μουριάς που αποβάλλεται (!!!) στο Ιόνιο.
3. Ισοσκελισμό Οικονομίας-Περιβάλλοντος .
4. Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων σχετικά με το προαναφερθέν έργο. Ως προς αυτό, ζητείται η δημοσιοποίησή της και η άμεση πρόσβαση κάθε ενδιαφερόμενου πολίτη σε αυτήν.


Απευθύνεται έκκληση και πρόσκληση σε όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες, Ηλείους και μη,φορείς και οικολογικές οργανώσεις να στηρίξουν με τη συμμετοχή τους την Επιτροπή Φίλων - Προστατών της λίμνης Μουριάς που συστήνεται με σκοπό την προστασία και ανάδειξη αυτού του μοναδικού για τη σημασία του υγροβιότοπου, μέσα από συγκεκριμένες δράσεις και πρωτοβουλίες κινητοποίησης. Το θέμα της διάσωσης του Περιβάλλοντος είναι ηθικό. Πρέπει να προστατεύσουμε τα κρινέλια και όλα τα έμβια όντα που συνεχίζουν να έρχονται κάθε χρόνο στη λίμνη τους, «θεμελιώνοντας δικαιώματα χρησικτησίας, ίδια με τους ανθρώπους».

Καλλιόπη Παπαλεωνίδα (Γενική Γραμματέας Συνδέσμου των εν Αθήναις Πυργίων)

Καλημέρα με Σαπφώ, Ελύτη και μ’ ένα ποίημα …τρισυπόστατο Λιλήθ Εύα Ιουδήθ. Ένα ποίημα που γράφτηκε για μια διπλή εκδήλωση: για τον εορτασμό της γιορτής της Γυναίκας και της ημέρας της Ποίησης που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος των εν Αθήναις Πυργίων στις 26 Απριλίου, με τον τίτλο Η γυναίκα στην ποίηση / η ποίηση της γυναίκας. Ο τίτλος της εκδήλωσης διπλός γιατί το θέμα περιπλέκεται γύρω από δύο άξονες: α) αυτό που συμβολίζει η γυναίκα από την αρχαιότητα έως σήμερα, η διάστασή της ως ποίημα, οι διάφορες εικόνες της μέσα στο ποίημα και β) η γυναίκα ως δημιουργός του ποιήματος, ως υποκείμενο που ποιεί και ως τέτοιο βρίσκεται και μέσα και έξω από αυτό. Η εκδήλωση ήταν ένα σύντομο, πλην όμως γοητευτικό ταξίδι, στο ποιητικό σύμπαν, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, με πρωταγωνίστρια τη Γυναίκα και τους ποικίλους συμβολισμούς της μέσα σε αυτό. Μεγάλη πρωταγωνίστρια της βραδιάς η Σαπφώ, το μαυροτσούκαλο που έδειξε ότι είναι σε θέση να υποτάξει ένα τριαντάφυλλο, να ερμηνεύσει ένα κύμα ή ένα αηδόνι και να πει σ’αγαπώ για να συγκινηθεί η υφήλιος, όπως έλεγε ο ομότεχνός της, ο Οδυσσέας Ελύτης που τη μετέφρασε βλέποντας σ’ αυτήν μια σύγχρονή του. Ουρανός, θάλασσα, ήλιος, σελήνη, φυτά, κορίτσια, έρωτας, κοινά αγαπημένα θέματα των δύο δημιουργών… Ατθίδα Επίγραμμα και λυρικές συγγένειες..




Ατθίδα

Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
’Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.
Από το γάλα πιο λευκή
απ’ το νερό πιο δροσερή
κι από το πέπλο το λεπτό, πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή
απ’ το χρυσάφι πιο ακριβή
κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική...

Σαπφώ

Επίγραμμα

Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ' τον έρωτα Έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα.

Οδυσσέας Ελύτης

Λιλήθ Εύα Ιουδήθ

Λιλήθ

Εύα

Ιουδήθ

Ρόλοι δαιμονικοί

Ειρηνικοί

Παντελώς απλοί

Στο πολυπλόκαμο

Του βίου σας

Είτε για ντυμένα

Είτε για γυμνά κορμιά

Οι πόλεμοι θα γίνονται

Πάντοτε για σας

Με τρόπαιο

Πάντοτε εσάς

Οι Νείλοι

Πάντα εσάς θα κατοικούν

Πλημμυρισμένοι

Η δίκη σας οργή

Σπάει τους δρόμους

Με τα τακούνια της

Γιατί το γάλα

Είναι θηλυκής έμπνευσης

Κι η αγωνία

Αποκλειστικό προνόμιο

Τροφού

Η άλλη όψη

Του νομίσματος

Για τις νύχτες ηδονής.

Καλλιόπη Παπαλεωνίδα

Καλή βδομάδα μ’ ένα ποίημα της Λώρας Τζάκσον, της ποιήτριας που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στις 27 Απριλίου 1929, πηδώντας από το λονδρέζικο διαμέρισμά της, στο Χάμερσμιθ. Στην απόπειρά της την ακολούθησε ο σύντροφός της Ρόμπερτ Γκρέιβς. Κανένας από τους δύο εραστές δεν σκοτώθηκε. Η Τζάκσον όμως χρειάστηκε μακρά ανάρρωση και γενναίες δόσεις μορφίνης, κάτι που την οδηγούσε συχνά σε θρυμματισμένους και παράξενους κόσμους.

Το ποίημα που επιλέγουμε ονομάζεται «Dimensions» (Διαστάσεις) και το παραθέτουμε στο πρωτότυπο, για να μη χαθεί τίποτα από το υπέροχο παιχνίδισμα με τις λέξεις και τους ήχους που δείχνει με τον αρτιότερο τρόπο την ποιητική ιδιοφυία της Τζάκσον. Είναι πραγματική απόλαυση ακόμα και για κάποιον που αγνοεί παντελώς την αγγλική γλώσσα…Διαβάστε το και θα καταλάβετε γιατί η ποίηση λυτρώνει ακόμα και όταν δεν την καταλαβαίνουμε, ακόμα και όταν γράφεται σε μία ξένη σ’ εμάς γλώσσα. Το συνταίριασμα των ήχων μας βοηθά να βρούμε την αρμονία μέσα μας και τις κρυφές διαστάσεις μας…

Dimensions

Measure me for a burial

That my low stone may neatly say

In a precise, Euclidian way

How I am three-dimensional.

Yet can life be so thin and small?

Measure me in time. But time is strange

And still and knows no rule or change

But death and death is nothing at all.

Measure me by beauty.

But beauty is death’s earliest name

For life, and life’s first dying, a flame

That glimmers, an amaranth that will fade

And fade again in death’s dim shade.

Measure me not by beauty, that fears strife.

Measure me then by love – yet, no,

For I remember times when she

Sought her own measurements in me,

How broad I was myself and tall

And deep and many-measured, moving

My scale upon her and thus proving

That both of us were nothing at all.

Measure me by myself

And not by time or love

Or beauty. Give me this last grace:

That I may be on my low stone

A gage unto myself alone

To prove that I was nothing at all.

Μια καλή κι ενδιαφέρουσα πηγή για τη Λώρα Τζάκσον – ιδιαίτερα για τους διαδρόμους της περιπέτειάς της μετά την απόπειρά της – είναι το βιβλίο του Χρήστου Χρυσόπουλου, Η λονδρέζικη μέρα της Λώρας Τζάκσον (εκδ. Καστανιώτης).

ΧΟΣΕ ΕΜΙΛΙΟ ΠΑΤΣΕΚΟ

Κάθε ποίημα του Πατσέκο είναι μια γιορτή στο Όχι…

"Γύρω από το ποιητικό ταμπεραμέντο του Πατσέκο πρέπει να πούμε ότι η ποίησή του δεν εγγράφεται μόνο στον κόσμο της φύσης, αλλά και σε εκείνον της κουλτούρας και, μέσα σ' αυτόν στο υπό σκιάν μισό του. Κάθε ποίημα του Πατσέκο είναι μια γιορτή στο Όχι, για τον Χοσέ Εμίλιο ο χρόνος είναι ο πράκτορας της παγκοσμίου καταστροφής και η ιστορία είναι ένα ερειπωμένο τοπίο, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι αυτό το parti pris θα τον μετέτρεπε σε ένα Δόκτορα Pangloss από την ανάποδη, αφού επιμένει να αποδείξει ότι ζούμε στο χειρότερο δυνατό κόσμο. Ευτυχώς δεν είναι πάντα έτσι. Αφού όλοι είμαστε διπλοί, μια και περισσότερες φορές εισβάλλει στα ποιήματά του η φωνή του Ναι (...) Ο Πατσέκο εξαίρει τη νίκη της φύσης (τη βροχή) επί της κουλτούρας (την πόλη) αλλά, ανυψώνοντάς την, μήπως δεν την μετατρέπει σε λόγο ή, όπως λέει και ο ίδιος σε "γρήγορη μουσική, αντίστιξη αέρα και νερού";

Οκτάβιο Πας, 1983.


Λίγα λόγια για τον ποιητή, πεζογράφο και δημοσιογράφο Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο

«Ο Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο (Πόλη του Μεξικού, 1939) θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής και της ισπανικής γλώσσας γενικότερα. Με σπάνια ευαισθησία, διεισδυτικότητα και πρωτοφανή σεμνότητα και βαθιά γνώση της λογοτεχνίας και της ιστορίας, ο Πατσέκο πραγματεύεται κυρίως το φευγαλέο του χρόνου. Ασχολείται ακόμα με την αρχαία ιστορία του Μεξικού, την Κατάκτηση και τις σχέσεις Ισπανών – ιθαγενών, κριτικάρει την καπιταλιστική εξέλιξη του οικονομικού συστήματος και τις αδικίες του, καθώς και την οικολογική καταστροφή παγκοσμίως. Ακόμα, προβαίνει σε μια εις βάθος κριτική της ποίησης, αναγνωρίζοντας τη ματαιοδοξία της ποιητών και τα φτωχά της αποτελέσματα. Πάντως, στηρίζεται σταθερά στο έργο των προηγουμένων ποιητών, για να το ιδιοποιηθεί, βελτιώσει και προχωρήσει περαιτέρω. Μ’ αυτήν την έννοια, η ποίησή του μοιάζει με παλίμψηστο. Οι ποιητικέ μορφές που χρησιμοποιεί, με μεγάλη ευκολία και επιδεξιότητα, είναι μεγάλου εύρους, από τις παραδοσιακές (σονέτο, σάτιρα, χοϊκού, επίγραμμα, μύθος, μετάφραση, κλασικές παραπομπές, κ.λπ.) ως τις πιο απρόσμενες και μοντέρνες.»
(Από το βιβλίο του Γιώργου Ρούβαλη,Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο, Εσχάτη προδοσία (ανθολογία ποιημάτων 1958 – 2000) εκδ. Ηριδανός, 2010)


ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Η μυστηριώδης μέρα
Τελειώνει με τα πράγματα που δεν επιστρέφει.

Ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να ανασυνθέσει
Ό,τι συνέβη ούτε καν σ’αυτή
Την πιο καθημερινή ήσυχη μέρα.

Λεπτό, ανεπανάληπτο αίνιγμα.

Θα μένει ίσως
μια σκιά, μια κηλίδα στον τοίχο
υπολείμματα στάχτης στον αέρα.

Γιατί, αλλιώτικα, τι καταδίκη
θα μας έδενε στη μνήμη για πάντα.

Μυριάδες στροφές γύρω από άδειες στιγμές.

Εγκατάλειψε
Τη σημερινή ημέρα για να συνεχίσεις την άγνοια
και τη ζωή.

Από τη συλλογή Siglo Pasado, 1999-2000 (μετάφραση Γιώργος Ρούβαλης)




ΣΤΙΓΜΗ

Το χέρι αργοσαλεύει στην τελειότητα της πλάτης,
κοιλάδα των πάντων πλην δακρύων. Θαύμα
της σάρκας που σπάει το τέλος της
και για μια στιγμή
γίνεται ιερή γη.

Από τη συλλογή Los trabajos del mar,(Οι άθλοι της θάλασσας) 1979 - 1983 (μετάφραση Γιώργος Ρούβαλης)







ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΝ ΚΙΤΣ

Dear, dear!
Life is exactly what it looks.
Lobe may triumph in the books
Not here.

W. H. AUDEN

Με ρωτάς γιατί από κείνα τα απογέματα
όπου εφευρίσκαμε τον έρωτα δεν απομένει
ούτε μια μαρτυρία, κάποιος θλιμμένος στίχος
(Σ’ άλλο κόσμο έγινε: εκεί, η άνοιξη
Με το φως της όλα τα δυνάστευε).
Και η μόνη απάντηση είναι ότι δεν θέλω
να συλήσω έναν έρωτα άτρωτο
με λέξεις πλάγιες, με στάχτη
από κείνη την πληρότητα, από κείνο το φως.






Ο D. H. LAWRENCE ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

They look on and help

Ας μην ξεχνάμε τους πεθαμένους
που εξακολουθούν να ζουν μες στο αίμα μας.
δεν είμαστε ούτε καλύτεροι, ούτε διαφορετικοί:
μόνον ονόματα και σκηνικά αλλάζουν.

Και κάθε φορά που αρχίζει ένα ποίημα
καλείς τους πεθαμένους.
Σε βλέπουν εκεί που γράφεις
σε βοηθούν.

Από τη συλλογή Iras y no volveras,(Θα πας και δεν θα ξανάρθεις) 1969 - 1972 (μετάφραση Γιώργος Ρούβαλης)



ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Στη μνήμη της Rosario Castellanos

Τι θ’ απομείνει από μένα όταν πεθάνω
παρά αυτό κλαδί ανέγγιχτο από αγωνία
αυτές οι λίγες λέξεις όπου η μέρα
άφησε στάχτες της τρομερής σκιάς του ;
Τι θ’ απομείνει από μένα όταν με πληγώσει
αυτό το τελικό εγχειρίδιο ; Θα είναι άραγε δικιά μου
η άδεια και θανατερή νύχτα
που σύντομα θα ξαναγίνει άνοιξη.
Δεν θα μείνει η δυσκολία ούτε ο κόπος
της πίστης και της αγάπης. Ο ανοιχτός χρόνος
σαν τις θάλασσες και την έρημο
θα σβήσει από την ανακατεμένη άμμο
όλα όσα διατηρεί η αλυσσοδένει.
Κι όμως αν κάποιος ζει, εγώ θα είμαι ξύπνιος.

Από τη συλλογή Los elementos de la noche, (Τα στοιχεία της νύχτας) 1958 - 1962 (μετάφραση Γιώργος Ρούβαλης)

ΜΙΑ ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Τελικά ζούμε συνέχεια με τη σκόνη: είτε αυτή που μας περιβάλλει, είτε αυτή που αναπνέουμε, είτε αυτή που μας κατοικεί. Σκονισμένοι άνθρωποι, βασανισμένες σκέψεις, κουρασμένα βήματα...Αυτά θα λένε για μας οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος, όταν θα μας αναζητούν σε τέφρες και παραδεισένια οστά.Μια καλημέρα λοιπόν μ'ένα σκονισμένο ποίημα.

Γυαλί και σκόνη
Και ξαφνικά εκεί που χαμηλώνουν

Τα φώτα

Ένα τρίξιμο

Μάρτυρας ξερών φύλλων

Ή μήπως φωτιάς

Βήματα κι άλλα βήματα η απάντηση

Η νύχτα τρέχει να προλάβει

Τα μεσάνυχτα είναι κοντά

Και τα γοβάκια από φτηνό γυαλί

Και σκόνη.

Καλλιόπη Παπαλεωνίδα

ΤΟ ΛΙΓΟΣΤΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική μου συλλογή, Το λιγοστό του ήλιου, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.Αφιερωμένο σ'αυτούς που έφυγαν και σ'αυτούς που ήρθαν. Λιγοστά λόγια για τον ήλιο που μας ταλανίζει και που είμαστε καταδικασμένοι να ψάχνουμε πάντα. Όμως ο ήλιος υπάρχει παντού, ακόμα και γι'αυτούς που ζουν στη σκιά του.

1338

Κι όμως ο Χρόνος συνεχίζεται -
Το λέω χαρούμενη σ` όσους πονάνε τώρα -
Θα ζήσουν -
Υπάρχει Ήλιος -
Δεν το πιστεύουν τώρα –

Έμιλυ Ντίκινσον

Θέλω να επικοινωνήσουμε με τέσσερα ποιήματά μου από αυτήν τη συλλογή.


Νάνοι

Το δάσος καλπάζει

Νάνοι

Γυρίζουν ταινία

Μικρού μήκους

Μέσα σε σπιρτόκουτο.




Φιλί

Σκουριά στα χείλια

Φιλί

Ναυάγιο σε βυθό.



Ο θάνατος της ορτανσίας

Η ορτανσία

Μαδά

Στα χέρια μου

Τον θάνατό της.



Το λιγοστό του ήλιου

Κραυγές και περιττώματα

Πάνω στα σκαλιά

Σκυλιά θρηνούν

Το λιγοστό του ήλιου.



Και λίγα λόγια για μένα...
Γεννήθηκα στην Αθήνα. Είμαι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας), του τμήματος Γαλλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Βουργουνδίας και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης. Η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τον τίτλο Μηλινόη κυκλοφόρησε το 2002 από τις εκδόσεις του κυπριακού περιοδικού Ακτή. Έχω συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Ζω στην Αθήνα και εργάζομαι στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.